|
Tramcolumn
167
DE FANTASTISCHE 670-ERS (290712)
Foto's van Tom Mulder
tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl
In deze artikelen
zijn de 670-724-ers een paar maal ter sprake gekomen. Het opvallende is,
dat daar door de lezers erg uitbundig en positief op werd gereageerd.
Komt nog bij, dat deze tramserie schijnbaar door het GVB ook werd
gekoesterd. Leek het! Redenen genoeg om nóg eens op de 670-ers terug te
komen.
Na het dramatische
afscheid van de laatste, eerste (?) generaties gelede trams werden tien
670-ers ook nog nota bene reserve gehouden op een terrein in Moerdijk.
Je weet maar nooit. Een locatie met een negatieve klank vanwege de
ernstige brand van een paar jaar terug. Fanatieke hobbyisten bleven maar
dromen dat de paar 670-ers wel weer door Amsterdam zouden gaan rijden.
De 670-ers waren een soort noodtrams leek het voor ernstig niet
functionerende nieuwe Combino’s. Ik vroeg me destijds al af wat je met
tien reservetrams moet als je voor het hele net er ca. 200 nodig hebt.
Het leek wel of de
670-ers de redders in de nood zouden worden. Als hobbyisten waren wij
altijd al nieuwsgierig waarom het GVB niet met elektronische besturing
van nieuwe trams was doorgegaan. Nadat voor ons, ‘de amateurs’, bleek
dat ze uitmuntend voldeden. De bediening was relaxed en de 670-ers waren
snelle trams en ze bleven lang in dienst. Maar......de geschiedenis van
de elektronen is heel anders! Ik wil je niet teleurstellen dus volg dit
verhaal niet verder. Toen de 670-ers werden besteld, was het idee om met
stuurstroom door te gaan omdat Simatic alleen daarmee zou kunnen werken.
Daarnaast waren de 635-ers redelijk succesvol. Tijdens de proeven met de
570 bleek dat elektronische besturing ook met een nokkenkast
functioneerde en zelfs minder storingen gaf. In een laat stadium zijn
toen de tekeningen aangepast en is het 570-systeem gekozen.
Uiteindelijk bleek
toch de mechanische bediening van de schakelkast vanuit de elektronica
toch ook niet ideaal. Ik kan me nog wel herinneren, dat, tijdens het
proefjaar 1966/1967, juist de 570 zeer regelmatig lange tijd uit het
zicht verdween. In de verdere series na de 670-ers, zoals de 9G (de
780-ers), is toen de oorspronkelijke bediening weer ingevoerd. Dezelfde
bediening als bij de 635-ers. Er was wel wat meer elektronica aanwezig
onder meer bij de slipbeveiliging van het remsysteem. Aan de buitenkant
lijkt een tram een betrekkelijk technisch eenvoudig vervoermiddel, dat
altijd maar schijnt en moet functioneren. Iedere dag en van 6 tot 24
uur. Insiders weten dat de waarheid dus heel anders is! Sommige
hobbyisten denken mogelijk dat de 670-ers gewoon ultramoderne Unions
waren. Ze zagen er alleen veel mooier uit. Dus mooi niet! Blijft dus dat
de hele serie 670-ers een sterk imago hadden van stoere, moderne trams
met veel elektronica. Als je de verschillende tramseries zo bekijkt, kom
je eigenlijk tot de conclusie, dat de betrekkelijk eenvoudige techniek,
dus zonder Simatic, de beste resultaten heeft gegeven en voor beide niet
Simatic-series voor hoge leeftijden heeft gezorgd.
Haal ze maar terug
die 851-ers en de 602-ers. Terwijl wij altijd dachten, dat de 670-ers de
beste resultaten gaven. Je zag ze altijd en overal en het waren er veel
in aantal. Het heeft er niets mee te maken, maar van de hele serie
ontbrak er nog maar één: de 689! Verbrand tijdens krakers onlusten op de
hoek van de Willemsparkweg en de Van Baerlestraat. Met die zeer
dramatische en uiterst trieste krantenfoto! Ik weet nog zo dat de
670-ers kwamen! Het leken trams uit een nieuw tijdperk. Geen geluiden
makende schakelkasten en bestuurders die, voor de leken, bijna niets
hoefden te doen. Dankzij dat hele kleine stangetje van de elektronische
besturing. De handelingen van de bestuurders zorgden ervoor dat de
670-ers, zonder te glijden, wegschoten! Meestal met passagiers! De
670-ers zullen voor eeuwig stoere GVB-trams met een modern imago
blijven.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
