|
Tramcolumn
158
KEES IS (BIJNA) KLAAR (230412)
Foto's van Tom Mulder
tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Je stond er niet
bij stil. Maar er was nogal wat voor nodig voordat een blauw stel de
Remises Lekstraat of Havenstraat kon verlaten op weg naar de passagiers.
Ik schrijf hier niet over eventuele motorische of andere mogelijke
defecten, maar over werkzaamheden, die moesten worden verricht om een
blauw stel toonbaar en herkenbaar de straat op te sturen voor
bijvoorbeeld lijn 27.
Ik begin met de
motor en bijwagens, waar in de trams de juiste lijnkartons moesten
worden opgehangen. In de 60s waren de lijnkartons allemaal geel of later
wit! Tien jaar daarvoor hadden die borden allemaal de echt juiste
lijnkleuren. Ze waren een stuk kleiner dan de kartons uit de 60-er en
70-er jaren. En hadden een ijzeren frame, waardoor ze in de trams aan de
plafonds konden worden opgehangen. Vervolgens moest er een houten ladder
aan te pas komen om de volgende zaken te regelen: Eerst de
koplantaarnglaasjes. Ik ben nog altijd benieuwd hoe en waar deze in de
remises werden bewaard. Ik ga gelijk even kijken. Was er een speciale
koplantaarnglaasjeskast? Waar wellicht de ruitjes keurig gesorteerd
lagen te wachten, totdat ze in een koplantaarn werden geschoven. En waar
misschien ook nog andere glaasjes van weleer lagen.
Zoals de lijnkleurglaasjes van lijn 27, die, fluisterde men in 1962, van lijn 23
afkomstig waren. Wat eigenlijk logisch was, omdat dezelfde kleuren bij
lijn 27 werden gebruikt. Je had van het lijncijferglaasje er vier per
motorwagen nodig, die vervolgens voorzichtig in de koplantaarns werden
geschoven. En op de juiste plek! Dan kwamen de kleurenglaasjes. Ook weer
vier voor elke tram. Lijn 27 had zeven stellen. Dus reken maar uit. Het
meest bijzonder vond ik de gigantische beugelcijfers. Zij werden
natuurlijk op nummer bewaard (??) in de enorme, welbekende gigantische
beugelcijferkast. Maar waar stond die? Was die er wel? Voor het
aanbrengen van deze beugelcijfers had je weer de houten ladder (tegen
kortsluiting) nodig.
Ik had destijds af en toe zo mijn sterke twijfels
over de juistheid van de beugelcijfers. Omdat ze zo verschilden. Soms
leken de ZESSEN omgekeerde NEGENS. En andersOM. Dat gold ook voor de
TWEEËN. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal! Het zware ijzeren
kopkoersbord ontbreekt nog. Waar werden die bewaard? In de
kopkoersbordenkast? Moeten we wel de juiste pakken, omdat we er een
hebben voor lijn 27 met een verkeerde zwarte kleur van de teksten!
Normaal hoorden die wit te zijn. Er was één bord met zwarte teksten.
Tot
besluit nog het het zijkoersbord van de motorwagen. Waar we er gelukkig
maar één per motorwagen van hebben. In tegenstelling tot vroeger toen de
motorwagens nog tweerichting waren en er dus twee zijkoersborden per
wagen waren. Deze klus is weer geklaard en de tram is klaar om uit te
rijden. Nou maar hopen, dat er niks defect gaat! Anders kunnen we weer
opnieuw beginnen. Dat schrijf ik wel zo gemakkelijk, maar dat waren van
die tramproblemen, die met een grote regelmaat voorkwamen! En met de
verdeling van de tweeassers over een groot aantal tramlijnen had je aan
die juiste en wisselende intuigingen natuurlijk redelijk veel werk.
Ik
heb nog één opmerking. Waar zijn al die fantastische attributen gebleven
toen de blauwen waren uitgerangeerd? Zie je het voor je? Prachtige
decoraties in de woonkamer: een mooi groot beugelcijfer boven de open
haard, twee koplantaarns in plaats van schemerlampen en een schitterend
groot kopkoersbord van lijn 27 met die mooie lijnkleuren............
Plus
een dvd-tje met tramgeluiden. Je zou de voordeurbel kunnen vervangen
door een echte trambel. Als je omhoog zit, wil ik wel de kaartjes komen
controleren. In GVB-uniform! Niet verder vertellen.........
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
