|
Tramcolumn
98
DIE MOOIE NIEUWE AMSTERDAMSE
TRAMS
(080211)
door en met foto's van Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Iedere Amsterdammer, die de
afgelopen veertig jaar werd geboren, kent ze. De eerste dubbelgelede
trams uit de Amsterdamse vervoergeschiedenis. Nu heb ik het natuurlijk
over de serie dubbelgelede trams, de 602-634, die Beijnes in Beverwijk
bouwde, nadat met de 551, de allereerste gelede Amsterdamse tram, na
verlenging tot dubbelgelede tram, proefritten werden gemaakt. Ik zie hem
nog zo rijden langs het Haarlemmerstation de De Lairessetraat in.
 |
 |
O, wat wilde ik, dat ik wat dichterbij was geweest in
plaats van dat ik nu net uit de Zeilstraat de Amstelveenseweg op fietste
om nota bene naar de 551 te kijken. Dichterbij had ik het tramwonder
beter kunnen aanschouwen. Ik ben het moment nooit meer vergeten! En wat
was de 551 een ontzettend lange tram geworden. Ik begreep niet, dat dat
goed kon gaan en dat deze proefrit best tot een ontsporing zou kunnen
leiden. Maar het was gelukkig maar een proefrit, die plaatsvond, nadat
alle normale binnenlopers na de avondspits in de Remise Havenstraat
waren teruggekeerd.
 |
 |
Maar de proefritten duurden niet zo lang met de 551, die
korte tijd later plotseling 601 heette. De kranten stonden er vol van.
En de foto’s pasten maar net in de krant met zo‘n lange tram! Begin 1961
was de hele bestelde serie 602-634 afgeleverd en voor de Amsterdamse
tram was de toekomst voor de tweede maal begonnen. Je kon aan de 601 nog
wel zien, dat hij eerst een enkelgelede tram was geweest. Onder meer had
hij andere ramen dan de nieuwe dubbelgelede trams. De ramen in het
voorste en achterste deel kon je gedeeltelijk opendraaien, terwijl alle
ramen van de 602-634 klapramen waren net zoals de ramen in het middelste
deel van de 601.
 |
 |
Je zag ze langzamerhand op veel lijnen verschijnen.
Eerst vanuit de Remise Lekstraat op de lijnen 25, 4, 9 en 3, de Remise
Havenstraat was als tweede aan de beurt. Lijn 13 was de eerste
Havenstraatlijn. De lijn 24 volgde vanzelfsprekend. In een keer was het
GVB-imago veranderd. Veel open, schokkende, onverwarmde, langzame en
houten trams (behalve de drie-assers) moesten nu, na soms 50 jaren, het
veld ruimen. Met misschien een bedankje voor de decennia lang geleverde
diensten.
 |
 |
De nieuwe trams waren gefabriceerd met metaal en
kunststof in lichte kleuren en ze hadden witte plafonds. Met zelfs
luidsprekers tegen het plafond waardoor de conducteurs de haltes konden
afroepen. De passagiers hoefden alleen maar op een rood knopje te
drukken als ze wilden uitstappen. Ook de deuren in het middelste deel
werden door de conducteurs bediend. Het was allemaal heel erg modern en
de trotse passagiers leken zich allemaal te vermaken in deze moderne
kermisattracties, waar je in alle rust naar buiten kon kijken.
 |
 |
En wat gingen we hard in deze straaljagers van de
straat! Als je tenminste een zitplaats wist te bemachtigen, zat je
prinsheerlijk op de zachte kussens. In plaats van op de weinige houten
stoeltjes en banken van de twee-assers. Sterker nog ook het rijdend
personeel zat nu comfortabel op zachte kussens. En ze hoefden daarvoor
niet eens te betalen en niet meer voortdurend te lopen. De
trambestuurders zullen bij de komst van deze trams best trots zijn
geweest op deze solide, comfortabele trams. De passagiers en het rijdend
personeel vroegen zich af, waarom het GVB zo lang had gewacht met de
aanschaf van deze schitterende dubbelgelede trams. Ondanks dat we nu
afscheid namen van talrijke bejaarde twee-assers, die voor ons zo gewoon
waren geworden als waren zij privébezit geworden!.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
