|
Tramcolumn
96
GROENE BLAUWEN
(240111)
door en met foto's van Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Iedere keer kwam je,
meestal in het najaar, de tweeling H54 en H55 (ex SL 4 en SL 5,vml.
(administratief) H 13 en H 15) tegen. Iedere keer wist je, dat het twee
voormalige blauwe wagens waren, die uit hun functie waren gezet en nu de
rails mochten vegen. Ze waren ook niet blauw meer. Ze reden ook niet zo
snel meer.
Omdat hun snelheid bewust
was begrenst vanwege hun onbetaalde nevenwerkzaamheden. De eens zo
stoere schakelkasten met de schakelwielen waren vervangen door
schakelstangen. Gelijk aan de schakelstangen van series sommige gelede
wagens.
Er was een groot verschil met hun oudere onverbouwde familieleden. Een
bestuurder van de H54 of H55 zat tenminste veel comfortabeler op een
tramzetel dan in de onverbouwde tijd toen ze gewoon stonden. En net
zoals ‘toen’ met de vooroorlogse railstofzuigers en de later
aangeschafte Rr 3 zag je de railtweeling heel vaak met de blaadjestijd.
Maar dat was wel te begrijpen. Want beide groene vrienden maakten dus de
rails schoon. Ik zit me alleen af te vragen, waarom beide trams groen
gekleurd waren. Zou blauw, grijs of geel niet mooier gestaan hebben als
materieelkleur?
Had het misschien bewust te
maken met het imago? Was groen misschien de kleur van een schoner
milieu? Bij de H54 en H55 werden de oorspronkelijke trucs vervangen door
twee draaistellen. Dus stel, dat je meegereden zou hebben, dan was van
een blauwen herinnering niet veel meer over zijn. Het waren heel andere
trams geworden. De eerdere familieleden, de Rr1 en Rr2, waren ook
bijzonder. Als zij aan het werk waren, was op de bovenkant een dikke
walm te zien, die bestond uit opgezogen en weer uitgeblazen stof! Maar
het leek net een uitlaatgas. Als je erover nadenkt, moet je toch
toegeven, dat een deel van deze uitstoot toch weer in de net schoon
gezogen rails terecht moest komen. Ik heb die gegevens niet, maar wat
zouden de routes geweest zijn van deze H54 en H55? Want de neerslag was
over het hele Amsterdamse tramnet hetzelfde. Behalve misschien bij de
vrije trambanen.
Destijds zag je ook de
voorgangers van de H54 en H55, de Rr 3 en de Rr 2 door Amsterdam racen.
Later werd het alleen de Rr 3. Natuurlijk zijn deze werkwagens net zo
interessant als hun publieke collega’s, maar niemand sprak over deze
bijzondere Amsterdamse trams. Natuurlijk omdat ze niet op de lijnen 3, 7
of 10 reden. Maar het bleven wel trams. Hun stalling was de Remise
Havenstraat, waar ze bescheiden op een bijna niet gebruikt spoor stonden
te wachten tot de boomblaadjes weer gingen vallen. Jaar in, jaar uit. En
de H54 en de H55 stonden als jonge honden te popelen om hun bijdrage te
leveren aan de Amsterdamse tramrails. Of misschien is het wel andersom.
 |
 |
Bijna aan het eind van dit
verhaal moet ik toch niet de tijdelijke sponsor vergeten van beide
stofzuigers, het Tuincentrum Wielinga. De reclame-uitingen waren
gedurende een aantal jaren op H54 en H55 aangebracht. Sinds het
sponsoren van de H54 en H55 zijn de planten in het tuincentrum veel
sneller gaan groeien! En iedere keer als de planten bloeiden, klonk er
natuurlijk weer een bel. Eigenlijk zijn de blauwe (groene) wagens, die
hun officiële leven het langst hebben kunnen rekken. Voor mijn gevoel
waren het nog nieuwe werkwagens, terwijl ze toch bijna 30 jaar oud
waren. Als je hun echte tramleven daarbij optelt, kom je aan een
respectabel aantal (ongeveer 75) jaren!
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
