|
Tramcolumn
84
ROOK, STROOM EN VONKEN!
(011110)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Natuurlijk droom je er wel eens
van, dat de tram waarin je zit per ongeluk de verkeerde kant oprijdt,
omdat hij een verkeerd wissel neemt. Als je blijft dromen, komt je droom
vanzelf uit. Zo zat ik een paar jaar geleden op het Rokin in een wagen
van lijn 16, vanzelfsprekend vergezeld van mijn fotocamera, zo rond tien
voor twee op terugweg naar mijn werk op de Vijzelgracht. We bereikten de
Munt en de relatief nieuwe, maar wel vaste lijn 16-bestuurder zat
ongetwijfeld met zijn gedachten ergens anders, want ‘klets’ zei het
wissel en we reden de Reguliersbreestraat in!
Vijzelgracht
We hadden natuurlijk de Vijzelstraat
moeten hebben! Alsof er niet meer dan een stofje in zijn rechteroog zat,
pakte de bestuurder de microfoon en vertelde aan de tientallen lijn
16-passagiers in alle rust, dat we gratis een ommetje gingen maken door
de Utrechtsestraat. En of de passagiers het niet vervelend vonden!
Sorry! Tegenwoordig ben je bij de verkeersleiding overal te volgen maar
in de jaren ‘60 was je dan plotseling verdwenen. Van dat soort
gebeurtenissen kon ik nachten wakker liggen en ik moet eerlijk zeggen,
dat me zoiets nooit eerder was gebeurd. Ja, ik was met een twee-asser
wel eens door een wissel heengereden, waarna de bestuurder doodleuk weer
voorzichtig achteruit reed. Ik keek ook altijd met grote ogen naar elke
afsluiter, die twee gedeeltes van de bovenleiding splitst. Ik hoopte
altijd, dat de bestuurder de afsluiter in de gaten had. Als je niet
terugschakelde zag je aan de bovenleiding een grote vonk en voelde je in
de tram een schok omdat de spanning heel kort wegviel. En ja hoor, het
gebeurde wel eens, dat we precies onder zo’n afsluiter stil stonden en
natuurlijk geen kant meer op konden. Of je wachtte op je opvolger of je
duwde met de kracht van de collega’s je tram tien centimeter verder,
waarna het probleem was opgelost.
Elandsgracht
Als je in de tram zit waar nooit wat
gebeurt, denk je over dit soort dingen nooit na. Tot het wel gebeurt!
Toevalligerwijze reed ik op een zaterdagmiddag met de auto (sorry) over
de Vijzelgracht en er was paniek in de tent. Want net voor het Radio
10-pand was de bovenleiding gebroken. En vlak voor de bovenleidingbreuk
stond een elektron van lijn 25!! In zo’n situatie mag er geen passagier
de tram uit, omdat je dan het risico loopt contact te maken met de
bovenleiding. Zelfs via de tram. En bijna 700 volt is te veel voor een
mensenlichaam. Behalve als je een robot bent. Het zag er ook een beetje
eng uit, omdat de gebroken bovenleiding rookte en vonkte en alle kanten
op sloeg. De bovenleidingbreuken is een regelmatig terugkerend
schouwspel in het mooie Amsterdam. Als zoiets net is gebeurd, zie je in
de buurt van de bovenleidingbreuk de bovenleiding over de hele straat
walsen omdat de ophangspanning wegvalt. In het algemeen zijn deze
problemen binnen een half uur, drie kwartier opgelost. Er is nog een
tweede gevolg: trams kunnen in de buurt van zo’n breuk natuurlijk niet
meer rijden. Dus binnen de kortste keren is de dienstregeling aan gort.
De andere kant van het verhaal is weer, dat, zo lijkt het, in vrij korte
tijd, na reparatie, alles weer op tijd rijdt. Voor GVB-ers zijn dit
soort dingen rampzalig, helemaal als ze tijdens de ochtend of avondspits
gebeuren. Je werkdag zal maar op deze manier een aanvang nemen. Terwijl
je net je eerste kop koffie drinkt!
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
