|
Tramcolumn
195
WAT IK ALLEMAAL HEB MEEGEMAAKT
(010913)
Foto's van Tom Mulder
tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Het begint natuurlijk met de grootste tramklap van de
20e eeuw op 6 april 1956 toen de 453 (+828) van lijn 3 in aanrijding
kwam met een grote blauwe Scania vrachtwagen + aanhanger. De aanrijding
gebeurde op de brug van het Marnixplein. Zonder te overdrijven, kan ik
rustig neerschrijven, dat de aanrijding de schuld was van de ‘nieuwe’
inmiddels helaas overleden net trambestuurder geworden (toen nog met
conducteursterretje op zijn pet).
453 LIJN 27 CS
Het GVB wilde de kranten en zichzelf heel andere dingen
laten geloven. Zoals de schuld van de klap, die bij de
vrachtwagenchauffeur zou hebben gelegen. Maar de Scania was de kruising
al bijna gepasseerd bij de aanrijding. Maar de ‘hoge’ blauwen hadden
nieuwe schakelkasten gekregen, waarmee anders moest worden geschakeld.
Omdat de ‘slag’ van het rij en remgebied ruimer was, ging het goed mis.
618 LIJN 17 DIJKGRAAFPLEIN
De aanrijding vond plaats op de staart van de vrachtwagen. Het hele
voorbalkon was door de aanrijding verdwenen. Net zoals de bestuurder en
de enige passagier, ondergetekende. De vrachtwagen reed rustig door en
werd pas verder op de Nassaukade door enkele PTT-ers aangehouden. De
vrachtwagenchauffeur had niets gemerkt en had gedacht dat de herrie door
de kruising/rails was gekomen.
432 LIJN 27 HOOFDWEG
Zonder te willen overdrijven,is de
aanrijding de afgelopen 56 jaar niet meer uit m’n geest geweest. Tijdens
mijn actieve tramperiode was er natuurlijk bijna dagelijks de
confrontatie met de 453. Hij groette me nog wel vriendelijk en geneerde
zich een beetje. Maar ook tijdens m’n tramjaren daarna speelde de 453
een belangrijke rol tijdens mijn tramactiviteiten. De 453 zorgde
natuurlijk voor veel herinneringen en veel rumoer! Maar dat gold ook
voor m’n andere tramwerk, zoals m’n tramfoto’s in de verschillende
dagbladen, zoals Het Vrije Volk, het Parool, het Algemeen Handelsblad en
de Telegraaf.
453 LIJN 17 HAVENSTRAAT
Van deze kranten bestaan er nog maar twee! Wie had dat
kunnen denken? De krantenfoto’s waren misschien wel heel leuk, maar de
ECHTE gebeurtenissen waren voor mij net zo belangrijk als de landingen
op de Maan. Zoals de aanleg van de tramlijn naar Osdorp en de komst van
de lijnen 17 en 27. Of de wagenloop wijzigingen in de eerste helft van
de 60-er jaren toen de blauwen op (bijna) alle lijnen verschenen.
Daarnaast speelde m’n eigen gestencilde tramkrantje een belangrijke rol,
waardoor gemakkelijke en bijzondere contacten binnen het GVB ontstonden.
611 LIJN 24 ONTSPOORD NA
AANRIJDING 30 SEPTEMBER 1962
Want hoge GVB-ers lazen m’n tramkrantje ook! En stelde me vragen
daarover of liever gezegd werden door hen m’n bedrijfsteksten
gecorrigeerd. Het kon niet beter. Het was de manier binnen te dringen in
dat geheimzinnige, imposante tram en busbedrijf, waar toch gewone,
aardige mensen bleken te werken. Vooral het GVB-hoofdkantoor aan het
begin van de Overtoom leek voor mij een soort dreigend niet binnen te
dringen Kremlin van Amsterdam.
BOVENLEIDINGMONTAGEWAGEN TUSSENMEER
Want daar werd al het verschrikkelijke
voor het Gemeente Vervoerbedrijf bedacht. Of beter: daar werd bepaald
dat bepaalde populaire trams het bedrijf meedogenloos zouden verlaten.
Er stond uiteraard een dreigende portier bij de ingang. Hij had geen
handboeien en een geweer bij zich. Maar wel een dreigende blik om
binnendringende brutale Amsterdamse straatjongens tegen te houden. Het
mooist vond ik het uniform van die dreigende portier. Hij zag er uit als
een gewone GVB-conducteur van lijn 3. Omdat hij hetzelfde uniform als
alle andere GVB-conducteurs aanhad. Ik zou hem bijna verzoeken bij de
volgende halte te willen stoppen.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
