Bijdragen van Tom Mulder
Geheugen van de Amsterdamse tram

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

Tramcolumn 158

Share |

KEES IS (BIJNA) KLAAR (230412)
Foto's van Tom Mulder tenzij anders vermeld
tommulder@amsterdamsetrams.nl

Je stond er niet bij stil. Maar er was nogal wat voor nodig voordat een blauw stel de Remises Lekstraat of Havenstraat kon verlaten op weg naar de passagiers. Ik schrijf hier niet over eventuele motorische of andere mogelijke defecten, maar over werkzaamheden, die moesten worden verricht om een blauw stel toonbaar en herkenbaar de straat op te sturen voor bijvoorbeeld lijn 27.

Ik begin met de motor en bijwagens, waar in de trams de juiste lijnkartons moesten worden opgehangen. In de 60s waren de lijnkartons allemaal geel of later wit! Tien jaar daarvoor hadden die borden allemaal de echt juiste lijnkleuren. Ze waren een stuk kleiner dan de kartons uit de 60-er en 70-er jaren. En hadden een ijzeren frame, waardoor ze in de trams aan de plafonds konden worden opgehangen. Vervolgens moest er een houten ladder aan te pas komen om de volgende zaken te regelen: Eerst de koplantaarnglaasjes. Ik ben nog altijd benieuwd hoe en waar deze in de remises werden bewaard. Ik ga gelijk even kijken. Was er een speciale koplantaarnglaasjeskast? Waar wellicht de ruitjes keurig gesorteerd lagen te wachten, totdat ze in een koplantaarn werden geschoven. En waar misschien ook nog andere glaasjes van weleer lagen.

Zoals de lijnkleurglaasjes van lijn 27, die, fluisterde men in 1962, van lijn 23 afkomstig waren. Wat eigenlijk logisch was, omdat dezelfde kleuren bij lijn 27 werden gebruikt. Je had van het lijncijferglaasje er vier per motorwagen nodig, die vervolgens voorzichtig in de koplantaarns werden geschoven. En op de juiste plek! Dan kwamen de kleurenglaasjes. Ook weer vier voor elke tram. Lijn 27 had zeven stellen. Dus reken maar uit. Het meest bijzonder vond ik de gigantische beugelcijfers. Zij werden natuurlijk op nummer bewaard (??) in de enorme, welbekende gigantische beugelcijferkast. Maar waar stond die? Was die er wel? Voor het aanbrengen van deze beugelcijfers had je weer de houten ladder (tegen kortsluiting) nodig.

Ik had destijds af en toe zo mijn sterke twijfels over de juistheid van de beugelcijfers. Omdat ze zo verschilden. Soms leken de ZESSEN omgekeerde NEGENS. En andersOM. Dat gold ook voor de TWEEËN. We zijn er bijna, maar nog niet helemaal! Het zware ijzeren kopkoersbord ontbreekt nog. Waar werden die bewaard? In de kopkoersbordenkast? Moeten we wel de juiste pakken, omdat we er een hebben voor lijn 27 met een verkeerde zwarte kleur van de teksten! Normaal hoorden die wit te zijn. Er was één bord met zwarte teksten.

Tot besluit nog het het zijkoersbord van de motorwagen. Waar we er gelukkig maar één per motorwagen van hebben. In tegenstelling tot vroeger toen de motorwagens nog tweerichting waren en er dus twee zijkoersborden per wagen waren. Deze klus is weer geklaard en de tram is klaar om uit te rijden. Nou maar hopen, dat er niks defect gaat! Anders kunnen we weer opnieuw beginnen. Dat schrijf ik wel zo gemakkelijk, maar dat waren van die tramproblemen, die met een grote regelmaat voorkwamen! En met de verdeling van de tweeassers over een groot aantal tramlijnen had je aan die juiste en wisselende intuigingen natuurlijk redelijk veel werk.

Ik heb nog één opmerking. Waar zijn al die fantastische attributen gebleven toen de blauwen waren uitgerangeerd? Zie je het voor je? Prachtige decoraties in de woonkamer: een mooi groot beugelcijfer boven de open haard, twee koplantaarns in plaats van schemerlampen en een schitterend groot kopkoersbord van lijn 27 met die mooie lijnkleuren............
Plus een dvd-tje met tramgeluiden. Je zou de voordeurbel kunnen vervangen door een echte trambel. Als je omhoog zit, wil ik wel de kaartjes komen controleren. In GVB-uniform! Niet verder vertellen.........

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 
<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

omhoog

laat een berichtje achter

 

Bezoekersteller

eXTReMe Tracker