|
Tramcolumn
129
REMISES EN GARAGESMAGIE
(031011)
door en met foto's (tenzij anders vermeld)van Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
De harten van
alle tramhobbyisten gingen in de tijd van de boeiende, klassieke
Amsterdamse trams en bussen sneller kloppen als de voor hen spannende,
favoriete wagens na soms lange afwezigheid plotseling weer verschenen.
Het maakte niet uit waar dat gebeurde. Gewoon op het CS of op andere
Amsterdamse tram of busplekken. Waar de echte tram of buskenners zonder
te kijken de meeste wagens met hun ogen dicht herkenden door de speciale
geluidskenmerken van het materieel.
Er was een heel
groot voordeel. Deze kenners hadden dus erg goede oren. Ze leefden
vierentwintig uur per dag bus en tram. En ze sliepen vast met hun ogen
open. Want je weet maar nooit wat er kon gebeuren. Natuurlijk beleefden
zij nog meer spanning en plezier voor de grote deuren van de Amsterdamse
remises of van de CW. Want we mochten natuurlijk meestal niet naar
binnen. Andere spannende momenten waren er als de favoriete wagens
plotseling toch gewoon weer hun ritten reden. Terwijl de hobbyisten
dachten dat de trams of bussen om wat voor reden dan ook tijdelijk geen
ritten reden en in de remises of de CW waren verborgen.
De trams of
bussen waren soms langere periodes van de straat als ze een grotere
reparatie of een kleine of grote revisie ondergingen. De spannendste
momenten voor hobbyisten vonden plaats als zij een garage- of remiserit
mochten meemaken. Iets wat onmogelijk leek voor ‘normale’ Amsterdammers.
En aan boord van de binnenloper werden wij in de remises of garages
plotseling geconfronteerd met onze favoriete nummers terwijl ze net die
dag waren gearriveerd met een nieuwe schade. Enthousiaste reacties of
kreten van teleurstelling waren ook hier weer niet van de lucht.
In mijn
prille jeugd, slechts enkele maanden geleden, mocht ik regelmatig mee
met een buslijn 12-binnenloper naar Garage Oost in de Linnaeusstraat of
beter op de Oranje Vrijstaatkade. Toen heel ver weg aan de andere kant
van de stad in een voor mij totaal onbekende wereld. En als we dan de
garageloodsen van Garage Oost binnenreden dan stonden ze daar onze
favoriete, soms verdwenen autobusnummers of zelfs bussen, die we nog
niet kenden omdat de series in een ander stadsdeel reden! Hetzelfde
gebeurde met de trams in de Remise Havenstraat of in de Remise
Lekstraat.
En hoe groter de remise of garage hoe meer trams of bussen.
Af en toe werden we ook geconfronteerd met slachtoffers van lichte of
ook zware verkeersongelukken, die op de speciale reparatiesporen stonden
te wachten in afwachting van hun herstel. Meestal keerde het materieel
terug in dienst, maar als de schade te groot en het materieel te oud
was, was het tijd om afscheid te nemen. Het leven is keihard ook voor
trams en bussen. Soms schrok je van de grootte van de schade. Als
bijvoorbeeld hele zijbeplatingen werden vervangen omdat die bij
aanrijdingen waren opengereten. Toch kwamen de aanrijdingslachtoffers
dan toch weer terug omdat zij (nog) niet konden worden gemist.
In de
tijd van de motor en bijwagens was het altijd zo bijzonder omdat
motorwagens altijd veel schade opliepen, maar dat bijwagens vaak een
onbeschadigde carrière hadden. Maar zelfs op deze regel waren er grote
uitzonderingen. Het opvallende was altijd dat je gewoon dacht dat nieuw
materieel om een of andere reden niet kon beschadigen! Want daar was het
te nieuw voor. Korte tijd later werd dan bewezen, dat het schaderisico
voor oud materieel uiteraard net zo groot was als voor nieuw materieel.
Het meest bijzondere vond ik de enorme contrasten tussen de 35 jaar oude twee-assers en de pas afgeleverde spiksplinternieuwe dubbelgelede
wagens. Nu maar hopen, dat het GVB goed verzekerd was. Er zal best veel
verzekeringspremie zijn betaald!
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
