|
Tramcolumn
122
ZONDAGSE EXTRA'S
(150811)
door en met foto's van Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Al eerder vertelde ik over het verschijnen van extra voetbaltrams op de
lijnen 9 en 24. Nou waren extra voetbaltrams niet zo speciaal en
bijzonder, omdat bijvoorbeeld de lijnen 1, 9 of lijn 24 om de week ook
al voetbalextra’s hadden. Afhankelijk van het wel of niet thuisspelen
van een Olympisch Stadionvoetbalclub of van Ajax. Dat gebeurde
natuurlijk al lang en helemaal toen de oorspronkelijke amateurclubs
Blauw-Wit en DWS het Olympisch Stadion verkozen als thuisbasis in plaats
van de Spaarndammerdijk.
En door de tramhobbyisten werd er nauwelijks naar omgekeken, want de
gelede wagens en drie-assers waren te nieuw en geen blik waardig.
Misschien was de legendarische, inmiddels overleden tramenthousiasteling
wel geïnteresseerd, die altijd maar lijstjes maakte van vele tramlijnen
en die ik tot enkele jaren terug in zijn bekende, verlegen,
notitiehouding tientallen jaren de trambezettingen zag controleren en
noteren.
De extra feestelijke weekendtaken voor de legendarische blauwe
wagens begonnen in 1961/1962 toen de (tenslotte) goed ingetuigde blauwen
verschenen op de tramlijnen 9 en 24. Er moeten dus in de remises
(geheime!) ruimtes zijn geweest waar al het normaal niet meer gebruikte
intuigmateriaal werd bewaard. Wie weet wat er werd bewaard. In de blauwe
wagens waren onmiddellijk de lijnen 3 of 10 te herkennen, omdat in het
weekend op deze hoofdlijnen van het GVB er geen blauwe wagens meer
reden, maar ‘drie-assige treinen’, aangevuld door enkelgelede wagens
(lijn 10) en dubbelgelede trams (lijn 3).
Het is misschien voor mij
vreemd te moeten toegeven, dat ik op beide lijnen de drie-assers nooit
heb geaccepteerd als vervangers van de blauwen. Ik vond de drie-assers
te traag, te klein en te ongezellig. Maar misschien had dat met mijn
leeftijd te maken. De twee-assers waren wel gezellig, hadden een sociaal
voorbalkon waarop menige Amsterdammer van de verkeerstechnische kunstjes
en de gesprekken van een sfeervolle Amsterdamse bestuurder genoot,
terwijl je in een volle drie-asser gewoon massaal werd vervoerd. Terwijl
de bestuurders van de drie-assers hun werk eenzaam en alleen achter een
gordijntje verrichtten. Maar we hadden het over de voetbalextra’s van de
lijnen 9 en 24. Tijdens de voetbalwedstrijden hadden de extra stellen
bijna twee uur lang geen werk.
Ze gingen dan uiteraard voor die korte
tijd niet terug naar de remises, maar werden opgesteld op de extra
sporen in de eindpuntlussen van beide lijnen. Of zelfs in de extra
stadionlus van lijn 24 aan het eind van de Stadionweg/Olympiaweg. Dat
was smullen voor de aanwezige tramfans! Urenlang had je iedere twee
weken tijdelijk lege, legendarische trams tot je beschikking, terwijl
het personeel aan de koffie of misschien naar voetballen was. Het
vreemde was, dat je je realiseerde, dat de extra’s toch iets bijzonders
waren en niet lang meer aanwezig zouden zijn. Daarnaast vervingen ze de drieasserweekendbezettingen van de lijnen 3 en 10. Als je in de aanloop
van de voetbalwedstrijden langs de lijnen meefietste, zag je volle
gezellige voetbaltrams, die eigenlijk normaal gesproken op lijn 3 of 10
thuishoorden. Na afloop van het voetballen ging de drukte met de volle
ingetuigde blauwe stellen weer de andere kant op. Na het afleveren van
de voetbalfans op het CS verdwenen de trams weer leeg naar de remises.
De bestuurders van deze voetbalextra’s, zowel tram als busbestuurders,
hadden ‘ter beschikking’ in hun rooster waardoor ze beschikbaar waren
voor de voetbalextra’s. Je zag op de extra’s personeel dat afkomstig was
van het hele net. Misschien waren ze toevallig ook Ajax, DWS of
Blauw-Wit-fans.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
