|
Tramcolumn
74
GRATIS GENIETEN (160810)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Er waren en zijn van
die vanzelfsprekende plekken in Amsterdam, waar je tot op je botten kon
en kunt genieten van al het moois wat het GVB de echte tramliefhebber
kon en kunt bieden. Laten we op onze denkbeeldige wandeling in het
Amsterdamse trammecca eens proberen de heerlijkste plekken uit te zoeken
en daar in gedachten weer eens gaan staan.
Op de eerste plaats is
daar natuurlijk de hoek van de Prins Hendrikkade en de
Middentoegangsbrug, waar destijds de trams uit beide richtingen luid
piepend en bellend je om de oren vlogen. Naarmate er meer blaadjes
vielen werd er meer en meer gepiept. Omdat de situatie daar erg is
veranderd door de uiterst succesvolle, razendsnelle en economisch
verantwoorde bouw van de metro is een klein voorstellings vermogen op
zijn plaats.
Prins Hendrikkade en de Middentoegangsbrug
De Damraklijnen reden vroeger via de Westelijke toegangsbrug en de Prins
Hendrikkade naar het Damrak. Toen de lijnen 5 en 9 via de vernieuwde
Kamperbrug naar het CS reden, werd het linksom wat minder druk maar
drukker op de Middentoegangsbrug omdat 5 en 9 op die manier weer het CS
verlieten. Tijdens de spits kwam je letterlijk ogen te kort als je alle
blauwe wagens met of zonder bijwagen en de drie-assertreinen in de gaten
wilde houden.
Westelijke toegangsbrug
Natuurlijk keek je ook even op als de 601 weer eens langs kwam op lijn 4
of 25. Niet alleen deze hoek van de Prins Hendrikkade was aantrekkelijk
voor de tramologen maar ook iets verderop bleef interessant, waar het
materieel voor de Martelaarsgracht de Prins Hendrikkade verliet. Het
bekende grauwgele minihuisje op de Prins Hendrikkade was een baken voor
de hobbyisten, zonder dat daar een reden voor te bedenken viel.
Lijn 27 vanaf de
Martelaarsgracht
Maar dit punt was bijzonder geschikt voor de lijn 27-vloot, de extra
wagens voor de lijnen 1 en 2 of de blauwe wagenstellen van lijn 13. Maar
liefst vijf van deze lijn 13-combinaties trokken aan onze ogen voorbij.
En dat iedere werkdag! Als ik dit zo schrijf, verlang ik onmiddellijk
terug naar het begin van de 60-er jaren.
uitbundig zwaaiende personeel
En het leek destijds of
het uitbundig zwaaiende personeel net zo genoot als wij. Het ging niet
om enkele stellen, maar echt om tientallen blauwe wagens. Natuurlijk
waren er meer van die mooie trampunten, zoals op de hoek van de
Koninginneweg en de Amstelveenseweg. Daar kon je genieten van de wagens
van lijn 1 en 2, enkelgeledes, losse drie-assers en losse blauwe wagens
en de vaak twee-assige en drie-assige binnenlopers van de lijnen 7, 13,
en 27! De dubbelgelede binnenlopers van lijn 17 namen we op de koop toe.
In je linkerooghoek kon je ook nog alle wagens van lijn 16 in de gaten
houden, die toen nog de Vaartstraat indraaiden. Overdag oogde lijn 16
blauw en ‘s avonds grijs. Amsterdam had meer van deze plekken.
Lijn 2 op de Koninginneweg
Als je binnenlopers van
de Lekstraat wilde spotten was het Victorieplein de aangewezen plek.
Daar zag je de lijnen 3, 4, 5, 9 en 25. Ik vond altijd, dat de
bestuurders van de lijnen 4 en 25 mazzel hadden omdat hun eindpunten zo
dicht bij de Lekstraat lagen. Aan de andere kant van de stad, bij de
Havenstraat, gold dat ook voor de lijnen 1, 2, 16 en 24. Zouden de
remises bewust op deze plaatsen gepland zijn? Ik denk het wel.
Lijn 4 in de Lekstraat
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
