Tramcolumn
72
SERIEUZE TRAMHOBBYISTEN
(020810)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Wat is voor jou de
reden, dat je bent geinteresseerd in Amsterdamse trams? Vind je alles op
wat op rails rijdt leuk, vind je trams leuk of oude Amsterdamse trams
leuk, gaat het jou uitsluitend om de lijnen of de nummers van de trams,
vindt je leuk om er in te zitten en mee te rijden, heb je misschien
herinneringen aan vroeger, ben je toevallig trambestuurder, of was je
toevallig een passsagier toen jou tram werd geraakt door een andere
tram, vindt je gewoon en in principe trams leuker dan de auto of kijk je
graag mee naar het werk van een bestuurder?

In deze wonderlijke
droomwereld van grote mannen en vrouwen, die van die mooie herinneringen
hebben aan hun jeugd toen ze dagelijks met de tram gingen, kan ik alleen
maar bevestigen, dat zij niet de enigen zijn met deze interesse in
trams. Daarbij komt nog, dat ik toch moet constateren, dat als je
eenmaal bent geraakt door dit virus, dat deze infectie levenslang zal
zijn. omdat er geen medicijn tegen gevonden is. Zoals je begrijpt, waren
er altijd al serieuze trambelangstellenden. Al decennia lang. Sommigen
stonden zelfs achter of in een boom trams te bekijken. Nou noem ik nog
niet eens die hobbyisten, die deze hobby in het geheim beoefenden. En
zich nooit lieten zien. Wie weet hoeveel het er wel waren? Omdat ik
reeds enige jaren rondloop tussen deze sympathieke en soms onwerkelijke
collega’s moet ik toch bekennen enkele zeer vreemde eenden in de bijt te
hebben getroffen.

Want is jouw favoriete
blauwe wagen toevallig ook de 401, je bent niet de enige, of was dat de
444? Ging je voor de enkelgelede wagens en de 555 of de dubbelgelede
trams en bijvoorbeeld de 666. De 777 was dan vanzelfsprekend je
favoriete twee-assige bijwagen. Of was dat toch de zeer antieke 717? Je
had natuurlijk de vaste tramclan en heel af en toe voegde zich daar een
nieuwe wat verlegen trambelangstellende bij.

Nou moet ik bekennen, dat
ik in de 60-er jaren dagelijks alle twee en drie-assercombinaties uit
mijn hoofd kende. Dus zowel de nummers van de motorwagens als de nummers
van de bijwagens, indien aanwezig. Ben blij, dat ze gesloopt zijn anders
had ik er nog mee rondgelopen. Het vreemde is, dat de trams, die je eens
verafschuwde je 40 jaar later bijna net zo leuk vond als hun antieke
twee en drie-assige collega‘s. Er was echter een verschil. Je verwachtte
nooit, dat ze ook zouden worden gesloopt en in zulke grote aantallen.

Eigenlijk zou er een
hulpdienst moeten komen voor tramhobbyisten met geestelijke problemen.
Dat zou de hobby nog leuker maken. Maar zelfs tijdens schooltijd kon je
je uitleven als je dromend alle tramnummers opschreef. Dat kon
natuurlijk ook als je op kantoor werkte en dit deed op je elektronische
telmachine. Want nogmaals: echte trambelangstellenden denken uitsluitend
en 24 uur per dag aan tramnummers. Of dit nu in 2010 nog zo is, valt te
betwijfelen.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |