|
Tramcolumn
53
DE SPITS IN DE
HAVENSTRAAT
(150310)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
In de jaren’60 was de Havenstraat
het leukste en drukste punt in Amsterdam voor trams. Je keek dag in dag
uit je ogen uit. Al jaren was ik in de vroege avond naar de binnenlopers
gaan kijken. Vooral de 1200-en vond ik erg interessant.
Vooral door de uitbreiding van de
Remise Havenstraat, met de grote buitenremise, was de capaciteit enorm
toegenomen. De buitenremise aan de rechterkant van de Remise Havenstraat
was meestal (hiep, hiep, hoera) niet afgesloten. De remise was al
jarenlang na de spits een dagelijkse parade van het antiekste deel van
het Amsterdamse tramwagenpark. Bijna iedere Havenstraatlijn had weer
zijn dagelijkse portie antieke tramwagens gehad.
Deze stoet van antieke
tramwagens was vanzelfsprekend sensationeel. Het klinkt misschien wat
kinderachtig, maar het contrast van de binnenrijdende trambestuurders,
die na krap tien minuten in de meeste gevallen lopend de remise
verlieten, was enorm. Uiteraard waren zij toch ’de baas’ van een
tramstel met een bepaalde verantwoording voor zowel passagiers als het
materieel, maar eenmaal klaar met rijden bleken al die bestuurders en
conducteurs toch ‘gewone’ mensen te zijn!
|
 |
 |
Zij verlieten deze grote
GVB-wereld als passagiers in veel gevallen met tram of buslijn 1,
15, 16 of 23. En deze drukke anderhalf uur
na de avondspits was het bijna net of het spitsuur weer was begonnen.
Alleen ging het materieel de andere kant op. Het drukste moment lag
tussen zes en zeven uur ‘s avonds. Twee uur daarvoor waren al deze
spitstrams uitgerukt. Veertien uur later gingen bijna al deze trams
precies dezelfde kant op. En dat ging maar door, dag in dag uit. Nu, dik
veertig jaar later helemaal, want op zaterdag en zondag is het opnieuw
druk, omdat er voor het immer winkelend publiek flink wat tramcapaciteit
onderweg is.
|
 |
 |
Met dit stukje wil ik nog
eens benadrukken, dat er bij het GVB nooit voor langere tijd rustige
periodes zijn. In tegendeel! Zo’n groot trambedrijf in de Nederlandse
hoofdstad vergt enorme energie om dagelijks een groot wagenpark op
straat te brengen. Dus een groot compliment voor het personeel is best
een keer op zijn plaats. Zo’n belangrijke verdeling van het materieel is
steeds maar tijdelijk. Want vooral in de 60-er, 70-er en 80-er jaren en
ook daarna was het GVB zeer dynamisch. Met nieuwe trams, die oud
materieel vervingen en nieuwe lijnen, die het bedrijf nieuwe impulsen
gaven. Vooral in de 60-er jaren waren de winters nog wel eens extreem
koud.
|
 |
 |
Het kwam dan ook
regelmatig voor, dat het materieel in de buitenremise niet of veel later
van zijn plaats afkwam, omdat het gedeeltelijk bevroren was. Dat gold in
ieder geval voor het personeel en de ruiten. In contrast waren er wel
eens warme voorjaarsdagen en hete zomers als het personeel op de
twee-assers heerlijk de deuren op de voor en achterbalkons openzette.
Dat alleen was bijna een reden, dat er nooit afscheid had moeten worden
genomen van deze klassieke Amsterdamse trams. Toen de blauwe wagens in
1929 hun diensten begonnen, konden zelfs alle ramen in de hele tram
gewoon open! Dus niet alleen de ramen op de balkons.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
