|
Tramcolumn
126
DE NIEUWE 767 (110911)
door en met foto's (tenzij anders vermeld)van Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Er zijn van die dingen in het leven, die normaal en eeuwig lijken. Maar
zoals we allen weten, is (bijna) niets normaal en eeuwig. Neem nu het
exterieur van de ons allen bekende en verdwenen, meestentijds gele,
eerst grijze en soms ook blauw-witte dubbelgelede GVB-trams. Afgezien
van de trams met een museale bestemming. We beginnen bij het einde van
dit korte verhaaltje.
Dat is weer eens wat anders dan aan het begin beginnen. Een van de
allergrootste verrassingen bij de Amsterdams tram was de spectaculaire,
onverwachte en zeer geslaagde kleurverandering van LHB-er 767. Dat had
Andre Testa heel juist gekozen en erg goed besloten. Een compliment voor
Andre Testa! Het leek toen of alle 725-ers hun gewone gele jassen zouden
inruilen voor een blauw-witte jas. Dat had de 767 tenslotte ook gedaan.
Ik werd op die regenachtige dag van de wedergeboorte van de 767 op mijn
werk gebeld door een nerveuze, enthousiaste tramvriend, waar ik al meer
dan 40 jaren onder meer de meest fantastische (telefoon)tramgesprekken
mee voerde.
Hij vertelde mij over de ongelofelijk schitterend geworden
767. Het leek gewoon niet echt. Tijdens mijn lunchpauze ging ik
onmiddellijk zenuwachtig met mijn fotocamera op de 767 af. En ik trof
het. Binnen een half uur had ik de spiksplinternieuwe en sensationele
767 te pakken. Hij reed op lijn 12 en stond op de Ceintuurbaan op het
punt rechts af te slaan de Ferdinand Bolstraat in. Het was wat naief om
te denken, maar in die nieuwe wit-blauwe kleur leek het of alle
bestaande 725-problemen in een keer waren verdwenen. Nadat de 767 enige
tijd de proefwagen voor het nieuwe GVB-kleurenschema was geweest en veel
andere wagens, behalve de resterende 725-ers, ook de nieuwe kleuren
hadden gekregen, werd de 767 plotseling en letterlijk een rijdend
eindpunthuisje voor pauserend lijn 20-bemanningen aan de Plantage
Parklaan! Waarom werd juist de schitterende blauw-witte 767 een
eindpunthuisje? Maar ik denk dat het GVB wist dat de andere 725-ers geen
lang leven meer zouden hebben. Maar was er niet genoeg ruimte in de
reguliere tramvilla?
Alle normale zitplaatsen voor de passagiers waren
in de 767 verdwenen en vervangen door GVB-kantoormeubelen! Dus de echte
trammagie was uit de 767, want kantoormeubelen zijn heel erg saai en in
een stilstaande tram helemaal. Dus daar stond iedere dag het rijdende,
continu stilstaande en altijd lege lijn 20-eindpunthuisje. Na vertrek
van de dagelijks laatste lijn 20-dienstwagen (tussen 18 en 19 uur)
verdween de 767 (waarschijnlijk met bestuurder.....) eenzaam naar de
Remise Lekstraat om de volgende dag opnieuw heel alleen aan een nieuwe
en zware tramwerkdag te beginnen. En hier komt weer de cloe: de 767 werd
door het GVB-personeel helemaal nooit gebruikt als GVB-kantine! Het
opvallende was, dat de lijnfilm wel ‘20’ toonde, maar de richtingfilm
vertelde verder dat de 767 ‘geen dienst’ had of was ‘gereserveerd’. Dus
waarom werd dan ‘20’ gefilmd? Je zou deze GVB-maatregel kunnen
vergelijken met de eindpunthuisjes voor onder meer de lijnen 1 en 2 voor
de GVB-dames van weleer, die nooit werden gebruikt. Het slaat misschien
nergens op, maar het leek weer een maatregel uit de Sovjettijd.
Maar
misschien hadden ze daar helemaal geen lijn 20 en wel altijd goedbezette
eindpunthuisjes voor vrouwelijk personeel. De immer lege Amsterdamse
lijn 20-tram had toch nog een mooie functie en dat was het tonen van de
nieuwe externe GVB-tramkleuren op de Plantage Parklaan! En de
kantoormeubelen-767 liet duidelijk zien, dat deze tram, ook als hij de
hele dag stilstond, toch nog heel gezellig (?) kon zijn. Helaas waren de
GVB-portier, de bureaulampen, de computer, de printer, de faxmachine, de
telefoon en het koffiezetapparaat vergeten. Of was het mogelijk toch een
proef van het GVB om eens uit te proberen of kantoormeubelen in plaats
van harde GVB-trambankjes in de toekomst misschien toch gewoon
GVB-trammeubilair konden worden. Weer blijkt dat je met een tram, indien
gewenst, alle kanten op kunt! Toen de massale opschoning van het
Amsterdamse tramwagenpark begin deze eeuw plaatsvond, bleek de 767 de
gigasloopdans te ontspringen. Hij heette na een nieuwe aanpassing van
het in en exterieur plotseling 3001 en speelde onder dat nummer en de
naam ‘Rode Kruistram/Red Crosser’ een belangrijke rol als promotiemiddel
voor invalidenondersteuning, die namens het Nederlandse Rode Kruis met
de 3001/767 een dagje gratis gingen trammen.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
