Het leek ook altijd of de 757 er veel mooier uitzag dan de andere wagens omdat hij altijd net leek te zijn geschilderd. Dat mooie was snel verdwenen nadat de 757 weer eens in aanraking kwam met een andere weggebruiker waarna van het mooie weinig overbleef. Terwijl je je eerst een ongeluk schrikt omdat zoveel seriegenoten hun aanrijdingschade helaas zagen vertalen in hun definitieve einde. Sinds hun komst in 1974 hebben de LHB-ers veel (negatieve) avonturen beleefd.

Dit resulteerde soms in een totaal afscheid, of een ruil van de wagenbakken met soortgenoten of andere wijzigingen aan het innerlijk of uiterlijk. Qua vorm waren de LHB-ers dan wel geslaagd maar om er als trambestuurder mee te werken was een geheel ander verhaal door problemen met de ventilatie en de verkeerde indeling van de werkruimte zodat bestuurders bij het indrukken van de drukknoppen een stokje moesten gebruiken omdat ze er anders niet bij konden.

Onbegrijpelijk! Natuurlijk heeft dit niets te maken met het aantrekkelijke visuele uiterlijk van de 757c.s.! Maar ik moet toch helaas stellen, dat alle LHB-ers datzelfde probleem moeten hebben gehad. Er is vaak verteld, dat bijvoorbeeld de 750-763 de zwakke broeders waren. Maar zwakke broeders vond je in de gehele serie. Als ik nog eens iemand ontmoet, die een professioneel verleden had met de 725-ers zal ik hem dat toch eens vragen. Want was er toch mis met de onder meer de 726, 728, 729, 731, 733 en met de vele andere 725-ers behalve dat er slecht staal voor de wagenbakken werd gebruikt? En hadden de slechte vloeren invloed op de zeer beperkte leeftijden? En wat te denken van bijvoorbeeld de rottende reclamedakplaten, die er bijna afvielen? Is het allemaal toeval? Of werd er een goedkope deal gemaakt met de fabrikant, waardoor goedkope en dus kwalitatief slechte trams werden geproduceerd?