Bijdragen van Tom Mulder
Geheugen van de Amsterdamse tram

<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

Tramcolumn 105

Share |

DE ONDERDELEN ZIJN OP (270311)
door en met foto's van Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl

Amsterdamse tramhobbyisten waren hooglijk verbaasd toen in 1999 plotseling twee oergelede, keurig geschilderde wagens het leven lieten, terwijl zeer kort daarvoor in beide wagens conducteurcabines werden ingebouwd. Dus daar werden tweemaal fl.15.000,00 gulden over de balk gegooid, want dat kostte het opnieuw inbouwen van de conducteurcabines. En fl.30.000,00 is erg veel geld! En daarnaast wil een hobbyist eigenlijk dat nooit een enkele tram wordt afgevoerd. De 612 en de 617 waren ook niet afgeschreven of zakten door hun hoeven. Nee, de enige reden was, dat het GVB de andere 602-ers rijdende moest houden en er totaal geen onderdelen meer waren. Ja en wat doe je dan. Nou, dan pak je de 612 en de 617. Volgens mij had de 612 nog geen week rondgereden met de spiksplinternieuwe conducteurscabine.

Misschien wel nog korter! Als ik de 612 hoor noemen, moet ik weer denken aan de toen spiksplinternieuwe 612, die in 1961 in de Witte de Witstraat op een vrachtwagen botste. Toen kon je niet bedenken, dat de 612 nog bijna 40 jaar zijn best moest doen. Toen beide wagens waren uitgerangeerd, werden zij op het achterterrein van de Remise Havenstraat gedeeltelijk buiten de rails geplaatst. Ook iets wat voor de rechtgeaarde hobbyist niet te begrijpen is. Een tram hoort in de rails. Maar het is nog niet zo erg als een wagen, die wordt afgevoerd. Nu stonden ze nog in de remise en wie weet kwamen ze wel weer terug in de rails........ ‘Onderdelen’ werden trouwens een steeds groter probleem voor alle gelede wagens.

Alles raakte op! Maar dat kon ook wel na meer dan 40 jaar. Het gold voor de 670-ers en dus ook voor de 602-ers. Moet je je eens voorstellen hoeveel verschillende onderdelen er moeten zijn geweest. Wat ook grappig was, was het kaartsysteem in de Remise Havenstraat (en waarschijnlijk ook in de Lekstraat) waarop onder meer de verschillende revisiedata werden bijgehouden. Eigenlijk wel logisch, want hoe moest je anders de revisiedata bijhouden? Er werd in de gelede wagens geen datum geschilderd in de bestuurderscabines als bij de blauwen en voorgangers. Ik had die kaartsystemen graag in mijn verzameling gehouden. Met zo’n kaartsysteem had je toch een beetje het idee, dat de trams voor eeuwig bij je waren. Wat me ook altijd heeft geintrigeerd was het aantal kilometers wat de trams moeten hebben afgelegd. 1 miljoen, 2, 3 miljoen kilometer? Als je nagaat wat er in 40 jaren allemaal werd veranderd aan de 602-ers. Zowel innerlijk als uiterlijk.

Het werden uiteindelijk heel andere trams dan toen ze voor de eerste keer de Beijnesfabriek  in Beverwijk verlieten.  Ze waren grijs, keurig, lang en sensationeel als je ze met hun voorgangers vergeleek! Met zachte zitplaatsen, ruim en erg luxe ingericht als je ze met hun voorgangers vergeleek. Daar komt nog bij dat de rij- en remstang voor de bestuurders ook heel apart was, vergeleken met het verleden. Het leek in het begin of die stang van de Maan kwam. Ik wil niet overdrijven, maar deze trams hebben dus ongeveer 40 jaren bijna dagelijks door de Amsterdamse straten gereden. Soms met wielen met platte kanten; een andere keer pas geschilderd in grijs of in geel. Eerst met de oorspronkelijke lijnfilm opgevolgd door de lijnfilm nieuwe stijl. De ene dag op lijn 1 en de dagen of weken daarop op bijna alle andere lijnen. En soms stapten wij zelf in als passagier.............En iedere dag waren er (meestal) andere bestuurders/sters.

Eventuele fouten voorbehouden (red.)

 
<< terug naar index Tramcolumns

volgende column >>

omhoog

laat een berichtje achter

 

Bezoekersteller

eXTReMe Tracker