Tramcolumn
9
Lijn 3 avonturen
(050509)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
Lijn 3 vond ik altijd de lijn van de spannende route.
Met allerlei bijzondere variaties. Er waren hele stukken in het traject
waar flink kon worden doorgereden. Maar zelfs de standplaats in de
Planciusstraat, waar heel lang de trams gewoon midden op straat stonden
zonder enig trottoir of een eindhalte voor de passagiers, was
avontuurlijk. In de Planciusstraat stonden in de 50-er jaren regelmatig
drie diensten van lijn 3 te wachten.
De lus via de Houtmankade had ook iets speciaal vanwege
de drukke binnenvaartroute. Hetzelfde gold voor het oude
spoorwegviaduct, die de trams maar een erg nauwe doorrijdruimte gaven.
Later is dat verbeterd toen een nieuw viaduct werd geplaatst. Daarvoor
slingerden de trams als het ware van de Planciusstraat naar het
Haarlemmerplein. Maar er waren nog andere bijzonderheden. Het is
ongelofelijk, dat de onlogische knik in de route van lijn 3 zo lang
heeft bestaan. Ik bedoel natuurlijk het decennialang omrijden van lijn 3
(en in veel mindere mate lijn 2) via het Leidse Bosje en de
P.C.Hooftstraat in plaats van het logische rechtdoor
rijden over de Vondelbrug. Het scheelde niet alleen gigantisch in
rijtijd, maar ook in vervoersonlogica om deze omrijdroute
door een toen nog stille P.C.Hooftstraat te handhaven.
Het leek destijds voor de passagiers, maar ook voor de lijn
3-bestuurders, bijna een avontuur om deze Leidse Bosje-variant te moeten
nemen. Het leek ook wel of deze route speciaal door de directie in het
GVB-hoofdkantoor was geschapen om zodoende lijn 3 in de gaten te kunnen
houden. De bestuurders keken altijd met enige achting als ze het
hoofdkantoor passeerden. Of misschien keken ze wel naar hun collega’s
als die in het ‘ter beschikking-lokaal’, rechts onderin, zaten te
wachten op een nieuwe dienst. Alleen al de slinger om het Leidse Bosje
heen, in oost-westelijke richting, was een avontuur op zich. Dat kwam
natuurlijk ook door de elektrische wissels.
De 458 op lijn 3 op de Ceintuurbaan /
Van Woustraat
- Foto Tom Mulder
De rit door de P.C.Hooftstraat was een happening. Net
zoals de bocht Hobbemastraat -
P.C.Hooftstraat, die rakelings langs het trottoir ging. Hetzelfde
kon worden gezegd van de bocht P.C.Hooftstraat -
Van Baerlestraat. Ik denk, dat het hele P.C.Hooftstraatverhaal
voor lijn 3 wel twee extra wagens scheelde. Maar ook de slingers na de
brug over de Amstel en die achter het Onze Lieve
Vrouwe Gasthuis maakten van lijn 3 wat
bijzonders. Dat gold ook voor de eindlussen in oost van zowel lijn 3 als
vroeger voor lijn 10. Lijn 10 had niet alleen in oost een bijzondere
eindlus vanwege alle bebouwing, maar ook in west. Lijn 10 bereed tot het
begin van de 50-er jaren zelfs de Haarlemmerweg.
VERVOLG DIASHOW: DE TWEE-ASSERS VAN
TOM MULDER
De lijn 3-route was in de 50-er jaren ook
een gevaarlijke route getuige de vele spectaculaire aanrijdingen, zoals
bij de kruising met de Overtoom, de kruising met het Concert Gebouw en
toen de 444 sneuvelde bij het Muiderpoort Station. Ja, er was altijd wel
iets te beleven langs de avontuurlijke route van lijn 3. Als je in de
Frederik Hendrikstraat op lijn 3 wachtte, gebeurde het erg vaak, dat er
wel drie stellen tegelijk uit oost kwamen.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
laat een berichtje achter |