|
Tramcolumn 4
Diepe rouw
(190409)
door Tom Mulder -
tommulder@amsterdamsetrams.nl
In 1961/62 zat ik nog op school toen op het
remiseterrein van de Roetersstraat
/ Nieuwe Achtergracht een kleine slachting
plaatsvond onder de Utrechtenaren, de verbouwde Blauwe wagens, zoals
de 406, 418, 421, 457 en enkele ernstige schadegevallen van de
blauwen.
|
"Michels" |
Als gewone burger , waarbij de grootte en de leeftijd
van de kijkers niet belangrijk was, mocht je niet verder komen dan
de plaats van de hekken. Alles wat daarbinnen gebeurde was strikt
geheim. Zelfs het slopen van trams was een topgeheim. Althans zo
leek het. Een uitzondering op deze regel was als Michels, normaal
gesproken de ‘bewaker’ van het Kwakersplein, een dag afwezig was en
zich niet aan zijn ‘vrienden’ liet zien. Als Michels er wel was dan
waren de rapen gaar. Hij keek je dan aan met een blik, die hij van
de toenmalige leider van de Sovjet Unie Chroetsjov
leende. Met een minachtende blik, die er wel voor zorgde, dat je
niet een stap over de grens van het GVB zette. Sterker nog, de blik
van Michels zorgde ervoor, dat je eigenlijk wilde vertrekken, maar
het afscheid van de 437, de 444 of de 312 of de andere Utrechtenaren
hield jou, de rouwende tramhobbyist, vlak voor het remiseterrein van
de remise Achtergracht blijvend aanwezig.
Tijdens een van de dagen zonder kameraad Michels mochten we van een
van de andere mannen wel een kijkje nemen op het kerkhof van het GVB.
En de slachtoffers van deze tramslachting kon je nog een keer in je
opnemen. Helemaal als je je oogleden bijna dichtkneep, leek het net
of je in een normale remise stond. Maar de trams waren wel erg
stoffig en smerig. Het was waar,
al deze tramwagens, of het nu de 310 of de 457 was, hadden op
het Amsterdamse en soms ook het Utrechtse tramnet hun kilometers
gemaakt. Aan elke tramwagen hoorde een stuk geschiedenis. Natuurlijk
gold dat voor de Utrechtenaren, die hun leven in de gele kleur waren
begonnen. Maar ook de 457, 406, 418, 421 mocht je niet
onderschatten. |
312 met het nummer R(angeerwagen) 312 heeft een probleem met de beugel
op het terrein voor remise Nieuwe Achtergracht. De 309 staat gereed
om gesloopt te worden. Rechts de restanten van de wagenbak van de
269, 19-5-1955. De man op de ladder is de legendarische medewerker
Michels.
Foto C. van Mechelen
|
457
fotograaf onbekend
|
418
foto Cor Fijma
|
|
De 457 begon zijn carrière als bijwagen,
werd verbouwd tot ‘normale’ motorwagen en gemoderniseerd in de jaren
‘50 met automatische deuren, een speciale conducteurplaats en een
afgesloten plek voor de bestuurder. Daarna bleef maar een klein stuk
van zijn leven over. Een van de andere bijzondere gevallen was de
312. Hij begon zijn leven in de Domstad maar kwam naar Amsterdam
toen werd besloten, dat, in het algemeen, trams niet meer in het
Utrechtse stadsbeeld pasten. De (3)12 was eens een gewone
Utrechtenaar, zoals de andere 11 Utrechtenaren, maar werd later
gemoderniseerd. Hierdoor leek hij in principe een heel, heel, heel
klein beetje op de gemoderniseerde blauwen.
|
VERVOLG DIASHOW: DE TWEE-ASSERS VAN
TOM MULDER
22 afbeeldingen van de 411 t/m 415
Alle foto's gemaakt door Tom Mulder in
de jaren '60
Voor het bekijken van
deze foto's is een
Flash Player vereist
Maar hij zag er wel heel anders uit. De
gemoderniseerde blauwen waren veel sierlijker geworden. Dat kon je
van de 312 helaas niet zeggen. Ook de gemoderniseerde bijwagens
volgden op het terrein van de Remise Achtergracht het spoor van de
motorwagens en eindigden hier hun leven of werden weggevoerd. Ik ben
ervan overtuigd dat, als de constructie van de gemoderniseerde
blauwen steviger en veiliger was geweest, vooral ook voor de
bestuurder, de verbouwde blauwe motorwagens een langer leven hadden
gehad.
Eventuele fouten voorbehouden
(red.)
 laat een berichtje achter |
